- Το όρος Κουρκούλα το οποίο δεσπόζει επιβλητικά στον κάμπο των Μολάων
είναι πλούσιο σε χλωρίδα και πανίδα. Από το όρος πηγάζουν αρκετά ρυάκια
που δίνουν ζωή στη γύρω περιοχή και αποτελούσαν την κινητήριο δύναμη για
τους 13 μύλους της περιοχής για πολλά χρόνια και μέρος τους χρησιμοποιείτο
για το πότισμα των κήπων των κατοίκων. Στο δάσος της Κουρκούλας φύονται
πολλά είδη φυτών που δημιουργούν μια όμορφη εικόνα που μένει αξέχαστη στον
κάθε επισκέπτη. Η βλάστηση είναι κυρίως μεσογειακή. Υπάρχουν κωνοφόρα όπως
πεύκα, κυπαρίσσια και έλατα, φυλλοβόλα όπως καστανιές, βελανιδιές, συκιές,
αιωνόβια πλατάνια, ιτιές και σφενδάμια επίσης υπάρχουν πολλά είδη θάμνων όπως
θυμάρια, σκύντα, λυγαριές, ασπάλαθοι, πικροδάφνες, κουμαριές, μυρτιές,
και κάπαρη και φρύγανα σαν τη ρίγανη, την αφάνα και τη θρούμπη, αειθαλή όπως
αγριελιές, δάφνες, πουρνάρια, χαρουπιές, ευκάλυπτοι και τα κωνοφόρα. Στο δάσος
φύονται επίσης πολλά βότανα με θεραπευτικές ιδιότητες όπως, χαμομήλι, μέντα,
φασκόμηλο και βάγια καθώς και εντυπωσιακά αγριολούλουδα μοναδικά στον κόσμο και
αναρριχόμενα φυτά όπως βάτα, κισσούς και αρκουδόβατα. Αξιόλογο ενδιαφέρων
παρουσιάζει η πανίδα της περιοχής που αποτελείται από διάφορα είδη ζώων όπως
σκίουροι, αρουραίοι και κουνάβια.

- Υπάρχουν επίσης ερπετά όπως πολλά είδη φιδιών, σαυροειδών και αρκετές χελώνες.
Καθώς και μια μεγάλη ποικιλία πτηνών όπως πέρδικες, περιστέρια, τσαλαπετεινοί,
κοτσύφια, κοκκινολαίμηδες, χελιδόνια, σπουργίτια, καρδερίνες, αηδόνια, κουκουβάγιες,
τσίχλες και αρπακτικά όπως γεράκια και κοράκια.

- Ενδιαφέρον παρουσιάζει το φαράγγι που διασχίζει την ανατολική πλευρά της
Κουρκούλας και καταλήγει στο Δημαρχείο. Παλαιότερα συνέχιζε μέχρι το ύψος
του Νοσοκομείου Μολάων, άρχισε να επικαλύπτεται στις αρχές της δεκαετίας του
'60 και τελείωσε το '85.

- Το κλίμα της περιοχής είναι υγιεινό χωρίς υγρασία και επηρεάζεται από τη θάλασσα.
Ο χειμώνας είναι ήπιος χωρίς χαμηλές θερμοκρασίες και το καλοκαίρι επικρατούν υψηλές
θερμοκρασίες, πράγμα που ευνοεί τις καλλιέργειες σε εσπεριδοειδή και τις
ελαιοκαλλιέργεις.

- Στον κάμπο των 40.000 στρεμμάτων, αρχικά στη ζώνη ανατολικά των Μολάων καλλιεργούνταν
αμυγδαλιές με αξιόλογη παραγωγή αμυγδάλων όπου σε αυτά στηριζόταν το εμπόριο της περιοχής.
Οι ανθισμένες αμυγδαλιές χάριζαν ένα μοναδικό θέαμα λευκότητας τον Ιανουάριο και το
Φεβρουάριο. Το 1930 το μεγαλύτερο μέρος του κάμπου το κάλυπταν οι συκιές και ιδιαίτερα
τους θερινούς μήνες υπήρχε και υπάρχει μια έντονη δραστηριότητα γύρω από τη συγκομιδή
και πώληση των σύκων. Σήμερα το μεγαλύτερο μέρος του κάμπου καλύπτεται από ελιές που
αποτελεί το βασικό είδος καλλιέργειας στην περιοχή. Η ελαιοσυγκομιδή ξεκινά στα τέλη
Νοεμβρίου και τελειώνει στις αρχές Φεβρουαρίου. Αυτό που εντυπωσιάζει είναι η ύπαρξη
αιωνόβιων ελιών με μεγάλο κορμό των λεγόμενων <<χοντροελιών>>. Πιστεύεται ότι οι ελιές
αυτές είναι από την εποχή του Δράμαλη. Οι κορμοί τους είναι τόσο μεγάλοι όσο τρεις ή
τέσσερις συνηθισμένου μεγέθους κορμοί κολλημένοι. Χαρακτηριστικά η περίμετρος του κορμού
μιας χοντροελιάς βρέθηκε 3,20m ενώ η περίμετρος της βάσης της βρέθηκε 8,10m. Οι
περισσότερες από αυτές σήμερα έχουν ξεριζωθεί και συνεχίζεται το ξερίζωμά τους καθώς
πωλούνται για καυσόξυλα. Με την εμφάνιση των γεωτρήσεων άρδευσης το 1968, δημιουργήθηκαν
οι κατάλληλες συνθήκες για την καλλιέργεια των εσπεριδοειδών πράγμα που συνεισφέρει στην
οικονομική ανάπτυξη της περιοχής. Το 1977 φυτεύτηκε μια συστάδα ευκαλύπτων κατά μήκους
της εθνικής οδού Σπάρτης-Μονεμβασίας και καλύπτει μια απόσταση 9 χιλιομέτρων.

- Τα νερά από τις γύρω περιοχές διοχετεύονται στη θέση <<Τρύπα>> του Δημοτικού
Διαμερίσματος Μεταμόρφωσης.